Toerfietser Weblog

Volgt de fietsbelevenisen van Hans de Groot,
toerfietser sinds 2003.
Ik fiets om te bewegen,om te genieten van de geleverde prestaties, om samen tochten te maken, om nieuwe wegen te ontdekken en om van de natuur te genieten.

dinsdag 9 juni 2015

Buitenland weekend, Harz (Dlnd)

VRIJDAG
Ik heb wat afgeklaagd over het weer van de afgelopen weken. Helemaal klaar was ik ermee, met die regen, met de wind en kou.
Gelukkig is er in afgelopen weekend heel veel goed gemaakt wat mij betreft, want wat hadden we prachtig weer tijdens ons jaarlijkse buitenland weekend van TC Swolland!

Na de Ardennen,de  Eifel, het Sauerland en Luxemburg wasde keuze dit jaar gevallen op het Harz gebergte in midden Duitsland. Een streek rond het voormalige Oost Duitsland, bekend van de mijnbouw, de Brocken (hoogste berg van midden Duitsland) en van de heksen....
In het noordwesen van dit mooie gebied had de organisatie (Ruud W. en Hans K.) een hotel uitgezocht in Goslar/Hahnenklee en van daaruit zouden we onze fietstochten gaan maken.
Om er te komen was er wel een behoorlijke autorit van ongeveer 400 km nodig, maar die hadden we er graag voor over.
Het zou een warme vrijdag worden volgens de weer-geleerden en dus vertrok ik die ochtend in korte broek en op sandalen richting Jan S om vervolgens door te rijden naar Hans M vanwaar we samen met Ruud in twee auto's richting de Harz zouden rijden. Tot aan de koffiestop verliep de reis voorspoedig. Bij de raststatte aan de A30 konden we lekker in het zonnetje aan de koffie en terwijl we daar zo zaten te genieten kwamen achter elkaar andere Harz gangers ons in slagorde gezelschap houden; Gerard N. vergezeld van het echtpaar Jaap en Ellen L. werden al snel gevolgd door het trio Arnold van B.,Cor W. en Hans K..
Na een kort maar gezellig samenzijn moesten wij echter snel verder, want nog een dikke 200 km te gaan. Helaas stonden we na een paar kilometer al weer stil vanwege een behoorlijk lange file met meer stilstaan dan rijden. Maar liefst 45 minuten oponthoudt was ons deel. De reden van het leed was een ongeluk verderop in een stad die als het ware de snelweg in tweeën deelt, want zo rijdt je nog op de snelweg en zo sta je voor verkeerlichten die de hele boel nogal ophouden.
Gelukkig hadden we verder geen last meer en zo reden we na Hannover al vrij snel het berglandschap van de Harz in en stonden we uiteindelijk rond 13.45 uur bij het hotel.

Fileleed op de A30
Gelukkig wisten de meesten toch nog redelijk op tijd voor de vrijdagmiddagrit te arriveren bij het hotel, het was echter wel jammer at we nog geen gebruik konden maken van de kamers omdat deze nog schoon gemaakt moesten worden. Dat betekende dat we moesten improviseren tijdens het omkleden. Dit kon in een kleine ruimte waar het dan ook al snel een drukte van belang was. Zo druk dat je moest oppassen dat je je lange broek niet kwijt zou raken, wat overigens bij de heersende temperaturen van dat moment ook weer geen onoverkomelijk probleem zou moeten zijn maar Hans K. was het daar zeker niet mee eens. Een eerste mysterie was daarmee geboren, wie had de lange broek van Hans geleend?
Nadat iedereen zichzelf in de fietskleding had gestoken konden we op pad voor de eerste kilometers in de Harz, maar eerst moest er nog even een foto genomen worden van Jan S. met zijn supersonische nieuwe helm. Ik moest gelijk aan een film denken...

ET...home...
Inmiddels waren temperaturen dus opgelopen tot de voorspelde 30+ wat betekende dat we serieus aan de bak moesten. Verdeeld in twee snelheidsgroepen gingen we op pad, de ene club linksom, de anderen rechtsom. Wij (de toeristische groep) mochten beginnen met een lekkere lange afdaling naar Lautental.
Vervolgens fietsten we een landschappelijk fraaie route, echter met nog niet zo heel veel hoogtemeters in de eerste kilometers,
Op ongeveer de helft van de 52 km werden we opgeschrikt door een lekke band van Jaap, zoals in 99 van de 100 gevallen was het Jaap's achterband die de geest had gegeven en met vereende krachten werd het euvel verholpen en konden we weer met goede moed verder tot een aantal kilometers verderop toen opnieuw de noodkreet LEK klonk en opnieuw Jaap de ongelukkige bleek. Zoals in 99 van de 100 gevallen betrof het opnieuw de achterband.... Toen het euvel wederom was verholpen gingen wij weer met goede moed verder, alleen waar bleef Jaap (???) Nadat we alweer een kilometer verder waren bleek Jaap niet meegkomen te zijn en moesten we onverrichter zake terug. Jaap had ook problemen gekregen met z'n cassette tijdens het weer inbouwen van zijn wiel en had uiteindelijk ook maar besloten om gelijk twee extra binnenbandjes te kopen in het stadje waar we op dat moment waren.
Inmiddel was de andere (lees snelle) groep ons al vanuit de tegengestelde richting gepasseerd terwijl wij stonden te wachten.
Gelukkig konden ook wij na een minuut of 20 weer verder. Onze route bestond eigenlijk voor het grootste deel uit vals plat omhoog maar makkelijk ging het voor mij zeker niet.
Helaas wilden mijn benen niet wat mijn hart wel wilde namelijk lekker naar boven fietsen. Na de Elfstedentocht was ik overvallen door een stevige griep en het herstel daarvan had toch meer tijd gevergd dan me lief was, zelfs de woensdag voor het vertrek nnar de Harz voelde ik me, hoewel beter, nog lang geen 100%
Het gevolg was dat er weinig power in de benen zat, helaas.
Op ongeveer driekwart van de route begonnen onze bidons al behoorlijk leeg te raken dankzij de hoge temperaturen. Ter hoogte van de Okerstausee fietsten we langs een restaurant, de bedoeling wasechter  niet om daar te stoppen maar.......dan hadden we buiten Jaap gerekend want voor de 3e maal moest Jaap verzuchten dat hij lek was gereden.  Zoals in  1 van de 100 gevallen betreft de lek de voorband en dat was dan ook de band die Jaap nu kapot had gereden, wat dus ook betekend dat Jaap's eerstvolgende 99 lekke banden weer de achterband zal betreffen. Al met al was Jaap er niet blij mee en terwijl hij druk doende was om voor de derde maal een nieuw bandje te leggen maakten wij van de gelegenheid gebruik om alsnog de bidons te vullen bij het restaurant....bedankt Jaap !

Jaap onderzoekt zijn voorwiel, op de achtergrond de Okerstausee.
Na al deze pech begon het nu toch wel aardig laat te worden en na het laatste oponthoudt moest er nog even doorgetrapt worden om nog voor het eten een lekker koud hersteldrankje te kunnen drinken.
Na 52 km kwamen we uiteindelijk. behoorlijk bezweet, weer bij het hotel waar we nu wel de kamer in konden en het natte zweet konden afdouchen...

In het hotel was het inmiddels een drukte van belang. Naast onze fietsclub was er ook nog een grote motorclub uit het noorden des land aanwezig wat zorgde voor een overvolle parkeerplaats en ook de wachtrijen bij het diner en ontbijt logen er dientengevolge niet om.
In de partytrent achter het hotel was het goed toeven en onder lekkere temperauren genoten we met z'n allen van een koel glas pils of ander nat. De onderwerpen varieerden van de vermistte lange broek van Hans K. tot de maat van het jackie van Stefan H. (X)L.Ondertussen was het wachten op de laatste twee mannen die nog onderweg waren; Wim H. en Frens L. Zij zouden tijdens het diner pas arriveren na hun 180 fietskilometers richting hotel. Voor Frens was de tocht echter 6 km te lang, de warmte had grip op hem gekregen en hij werd door Henk M en Stefan opgehaald uit Lautental.
Die avond trok een hevig onweer over Nederland maar wij bleven gelukkig gevrijwaard van enig noodweer en konden de hele avond nog genieten van een zwoele vrijdagavond in de Harz, een avond waarbij de sfeer er goed inzat en we tegen 00.00 uur door een medewerkster uiteindelijk werden gemaand naar bed te gaan.......

Zo ein abend in der Harz....
ZATERDAG
Het is 17 juli 1583 in Wernigerode, een klein stadje ergens in de Harz. Anna Suprang is door een rechter schuldig bevonden aan hekserij en duivelsverering. Ze heeft maanden van ondervragingen achter de rug. Praten, scheldpartijen en martelingen ondergaat ze tot ze breekt en ‘opbiecht’ wat ze gedaan heeft. Ja, ze heeft jaren geleden een pact met de duivel gesloten en ja, ze heeft negen jaar lang mensen gekweld met zwarte magie. En van de duivel heeft ze geleerd gifbrouwsels te maken. Deze afgedwongen bekentenissen zijn genoeg om haar te veroordelen tot de brandstapel.

Bovenstaande gebeurtenis is de reden dat het gebied van de Harz bekend is geworden om z'n mythes en sagen rond de hekserij. Zo zouden er op de top van de Brocken heksen hebben rondgevlogen op bokken....
Al die verhalen zorgen heden ten dage voor een portie bijgeloof en wat extra toeristische inkomsten in de Harz.
Bij TC Swolland doen we niet aan bijgeloof, ook al gebeurden er zo nu en dan best wel mysterieuze zaken terwijl wij in de Harz waren, zo was op zaterdagochtend de lange broek van Hans nog steeds niet boven water en liep hij noodgedwongen al twee dagen met korte pijpen...en wat te denken van die drie lekke banden van Jaap, toch ook geen zuivere koffie dacht ik.
Tijdens het ontbijt staat een lange rij motormuizen behoorlijk in de weg voor het koffieaparaat en het is zo nu en dan vechten om een broodje. Gelukkig krijg ik mijn buik wel rond en is Jeanette M. zo vriendelijk om koffie voor mij te halen, vrouwelijk charme doet het sowieso beter bij de motormuizen dat had Jeanette al lang door natuurlijk. Bedankt Jeanette!
Vandaag was de dag van de Koninginneritten voor de twee groepen, 150 en 120/90 km zouden we vandaag voor de kiezen krijgen, inclusief een bezoek aan de heksentop van de Brocken. Ik was erg benieuwd of het vandaag iets beter zou gaan met de benen. Wat in ieder geval scheelde was dat alle medewerkers van houtzagerij Schotman en co. de voorafgaande nacht blijkbaar allemaal een verlofdag hadden en ik ongestoord heb kunnen genieten van een goede nachtrust.
De start werd een halfuurtje uitgesteld omdat de flanken van een regenstoring nog over dit deel van Duitsland wegtrok en zoals al eerder gezegd, met regenfietsen waren we al wel klaar.
Om half tien vertrokken we dus opnieuw in twee groepen. De snelle mannen voor de 150 km en wij voor 90 of 120.

Ditmaal mochten wij (13 man/vrouw sterk) eerst gaan klimmen en al gelijk voelde ik dat het met benen nog steeds niet goed zat, helemaal geen poweer in de benen en dat ondanks de hersteldrankjes van de vrijdagavond.....
Tot aan kilometer 18 ging het allemaal nog wel en glooide het terrein wat tussen de 440 en 600 meter maar daarna begon er een relatief lange (6,5 km) klim van 445 meter naar 819 meter hoogte met zo nu en dan behoorlijke percentages. Gelukkig was het niet meer zo warm als de dag ervoor wat het fietsen op zich wat prettiger maakte. Later die dag zouden we nog een paar meter hoger uitkomen na de lange klim bij St.Andreasberg maar het absolute hoogtepunt van de dag was toch wel de koffiestop in Braunlage bij 'Tenne Schwof & Schmaus am Blueberry Hill'
Om daar te komen mochten we eerst een flink stuk knalhard afdalen, zo hard dat sommigen de juiste afslag mistten en wat extra klimmeters mochten maken. Uiteindelijk zaten we toch allemaal op het zonnige terras van het vrolijke etablissement.
De bediening bestond uit een stevige kokkin und 'Der Oma' die het wel heel goed kon vinden met 'Der Jan' von Swolland. De hulp die Jan leverde tijdens de bediening leverde hem behalve een kop koffie van extra goede kwaliteit ook nog een kort moment van erotische spanning op toen 'Der Oma' bij 'Der Jan' op de schoot kroop.....

Peppie und Kokkin

Der Jan und Der Oma

Tenne in Braunlage

Buiten alle leut en vrolijkheid smaakten de koffie en apfelstrudel ook nog eens buitengewoon goed, zodat we me met een goed gevoel verder konden, echter niet voordat iedereen individueel had bepaalt of hij/zij al dan niet de Brocken op wilde fietsen. Uiteindelijk waren het alleen Hans M., Jeanette, Bennie van de B., Toine P. en Hennie H. die de uitdaing aandurfden en op weg gingen naar de heksenberg op 1141 meter hoogte. Je moet maar durven. De overige 8 mannen en dame kozen voor de kortere maar ook zeker nog pittige route.
Eerst mochten we nog een stukje dalen maar al snel volgde de afslag naar St. Andreasberg in het Naturpark HochHarz, wat volgde was een 10 km lange klim (met een paar korte onderbrekingen) naar het hoogste punt van de dag, 821 meter. Met continu percentages van rond de 7 a 8 % was het een ware aanslag op mijn toch al zo krachteloze benen.
Ondertussen waren de overige groepen onderweg naar de Brocken, via de druk gebruikte weg naar de top zwoegden zij op de bijzonder lastige klim naar de kale top. De heroische verhalen kwamen natuurlijk 's avonds na de hersteldrankjes maar overall werd de klim toch als bijzonder lastig ervaren. Er kwamen zelfs berichten over kramp voorbij, of ook hier hekserij in het spel was zullen we nooit weten maar zeker is wel dat allen die de top hebben gehaald bij deze een eervolle vermelding hebben verdiend!!
Na de mooie, lange en snelle afdaling vanuit het naturpark richting Clausthal-Zellerfeld moesten we even wachten op Ellen, die niet zo hard durft te dalen als de mannen. Helaas raakte Ellen het spoor een beetje bijster toen ze beneden aangekomen niet rechtdoor ging maar afsloeg richting Goslar. Hierdoor maakte zij de nodige onnodige kilometers en konden wij genieten van een onverwachtte rustpauze. Stefan H. maakte van de gelegenheid gebruik om diep in de bossen van de Harz een bruin souvenir achter te laten (hij doet werkelijk alles om maar in dat jackie met maat L te passen). Uiteindelijk na een kleine 20 minuten was Ellen weer boven water, vanzelfsprekend opgehaal door Jaap die daarmee ook wat extra kilometers kon bijschrijven.
Inmiddels hadden wij besloten om vanaf Clausthal-Zellerfeld rechtstreeks richting Hahnenklee te fietsen,een kilometer of 10 nog zodat we uiteindelijk met ongeveer 80 kilometer weer bij het hotel aankwamen. Ik was er niet echt rouwig om dat de Koninginnerit voor ons uiteindelijk korter uitviel dan op voorhand verwacht, de conditie en de benen voelden gewoon niet goed genoeg voor 100+ in een bergachtig terrein als de Harz. Jammer maar helaas en volgend jaar nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Na een verkwikkende douche konden we derhalve op tijd aanschuiven op het terras waar we de andere groepen, onder het genot van een drankje, konden binnenhalen.
Terwijl Jaap net aan zijn Weizenbier wilde beginnen ging de telefoon; óf iemand Frens op kon halen uit Clausthal...Jaap en Ellen offerden zich hiervoor op en stapten in de auto.
Uiteindelijk kwamen ook de andere deelnemers, meer of minder uitgepierd, bij het hotel aan waarna we na nog een drankje, moesten maken dat we aan de BBQ kwamen anders hadden de motormuizen alles opgemaakt.

Ruud en Der Jan zijn klaar voor de BBQ
Gelukkig kwamen we nog net op tijd voor het heerlijke vlees en de salade van de BBQ. Het smaakte prima en er werd gegeten alsof levens er van af hingen, wat in sommige gevallen misschien ook wel zo was.....
Zoals al genoemd kwamen nu ook de heroische verhalen van de Brocken-rijders los, een bitch berg werd hij genoemd. Zwaarder dan verwacht ook. Ook kwam er nog wat commentaar op de route vanuit de snelle mannen groep, zij moesten een stukje door een afgraving kuieren wat Ruud niet in dank werd afgenomen. Zijn route werd uiteindelijk omgedoopt in RRR; Ruud's Rottige Route.
Ik wil hier graag benadrukken dat er flink is betaald om deze annecdote in het verslag op te nemen, met een extra toelage voor het plaatsen van onderstaande foto...




Tijdens de BBQ werd uiteindelijk ook het mysterie van de lange broek van Hans K opgelost. Tijdens het aantrekken van zijn korte broek ontdekte Henk M dat de pijpen wel erg lang waren geworden en dat ook de maat niet helemaal zijn maat was. Niks hekserij dus, gewoon even geleend die broek.
Die avond genoten we met z'n allen van de Champions League finale tussen Barcelona en Juventus
(3-1) en er volgden nog vele zinnige en onzinnge verhalen tijdens de nazit. Anderen gingen spelletjes doen om de tijd te doden en zo vond iedereen zijn eigen manier om van de inspanningen van de dag te
recupereren.
Tegen 00.00 uur was het uiteindelijk weer tijd om de kribbe op te zoeken en weg te dromen op weg naar het laatste ritje in de Harz, zondagochtend richting Goslar.

Een spellegie doen.....

Dé broek van Hans...


ZONDAG
Zondagochtend stond ik op met een nog zwakker gevoel in de benen dan de dag ervoor en nog voor het ontbijt besloot ik om de zondagochtendrit te laten voor wat het was, ik was leeg en moe.
De rest maakte zich wel klaar voor de korte rit naar het fraaie mijnbouwplaatsje Goslar.
Opnieuw werd er in twee groepen gereden waarbij de er een korte en iets langere versie beschikbaar was.
Terwijl de hele club van start ging besloot ik met de auto naar Goslar te rijden om in ieder geval de koffie met strudel niet te missen en en passant wat filmbeelden te maken van de medefietsers.
(Helaas zijn de meeste beelden op mysterieuze wijze niet opgeslagen op mijn telefoon en ik vermoed ook hier toch enige bovennatuurlijke hekserij.......onkunde van mijzelf lijkt vooralsnog uitgesloten).
In Goslar aangekomen tankte ik snel de auto vol voor de terugreis om vervolgens een parkeerplaats te zoeken en mij naar de marktplatz te begeven waar de fietsers ongetwijfeld elk ogenblik aan zouden komen. Dat deden ze en even later was het fraaie plein gevuld met Swolland fietsers.

Swolland kleurt het marktplein in Goslar.....
Na een korte discussie werd uiteindelijk een geschikt terras gevonden in een hoek van het plein en werd de koffie met apfelstrudel snel en professioneel geserveerd.
Net als gisteren bij de Blueberry Hill smaakte ook nu de apfelstrudel weer magnifiek, een beetje warm met een bolletje ijs en heerlijke vanillesaus, om je vingers bij op te eten.
Na een halfuurtje moesten we echter weer terug richting hotel en uiteindelijk naar huis. De fietsende leden mochten daarbij nog éénmaal de kuiten laten spreken op de klimmende weg van Goslar naar Hahnenklee maar wel onder fraaie weersomstandigheden.
Weer terug bij het hotel kon er bij het zwembad gedouched worden waarna we konden aanschuiven voor een smakelijke lunch inclusief een kop gemusesuppe.
Daarna maakte iedereen zich op voor de lange reis terug naar Zwolle of andere oorden. Het was net als andere jaren een reuze gezellig weekend met dit keer ook nog eens prachtig weer. Natuurlijk waren er enkele mysterieuze voorvallen maar die werden uiteindelijk toch allemaal opgelost. Allemaal? op één na, want het blijft nog steeds een raadsel hoe Stefan met een jackie maat L van huis ging en uiteindelijk met een maat XL weer thuis kwam..........sommige dingen zijn te mysterieus om te verklaren.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten