Swolland Blauwvingertocht
"Zo nu en dan wat (lichte) motregen" dat was precies wat er stond op mijn KNMI weer app voor zaterdag 16 mei. Nou dat hebben we geweten...
Tot nu toe kenmerkt het wegseizoen zich door het tegenvallende weer op de zaterdagen. Het zegt genoeg dat ik tot dit moment nog maar 1 keer in de korte broek heb kunnen fietsen en dan ook nog slechts de laatste 50 km van een tocht naar Harderwijk. Natuurlijk, er zijn mensen die bij 10 graden al in korte broek fietsen, maar ikzelf hou een minimale temperatuur van 15 graden aan voor ik de trouwe onderdanen aan de wereld bloot geef. Beter voor mijn knieen.
Nee, de weergoden zijn ons dit voorjaar nog niet echt goed gezind.
Ondanks de regenval was er toch een redelijke opkomst voor de traditionele Blauwvingertocht van TC Swolland. 22 dames en heren hadden de elementen getrotseert om in ieder geval de startlocatie te bereiken.
Na het kopje koffie en de openingsspeech van toerleider en wegkapitein Hans M. konden we op pad.
In de gestaag neervallende regen zetten we koers richting Herfte en verder via de welbekende route; Dalfsen, Rechteren, Dalmsholte richting de eerste hoogtemeters van de dag de Archemer-en Lemelerberg. Vanzelfsprekend waren het de klimmers onder ons die er hier even flink aan konden trokken, ikzelf trapte redelijk naar boven maar werd wel even verrast teon ik gepasseerd werd door Harry T. op zijn vervangende Colnago. Harry was op deze koude en natte dag blijkbaar gezegend met een paar goede benen...wat hem later zelfs de toevoeging Ernesto in z'n naam opleverde.
Nadat iedereen weer was bekomen van deze eerste hoogtemeters en we waren gehergroepeerd bij het tankstation in Lemele konden we verder.
Nog steeds regende het lekker door, dan weer zacht, dan weer wat harder maar regenen deed het zeker. Zo langzamerhand kreeg ik een dejavu van de Prestatietocht eerder dit voorjaar en zelfs flashbacks van de eerste twee weken van mijn solofietstocht naar Rome kwamen boven drijven...beide gekenmerkt door regen, regen, regen.
Door al dat water en de frisse wind (temperatuur een graag of 6) kreeg ik het langzamerhand steeds kouder, voelde ik mijn soppende sokken steeds beter en werd het zicht op de wereld om mij heen steeds minder door het opspattende water van mijn voorganger. In het peloton zoemde zelfs al de naam Kouwevingertocht rond...
Omdat ik die ochtend niet gedacht had aan een spatbordje werd ook mijn kont met de kilometer natter. Het gekke van het hele verhaal is dat we het ons zelf aan doen, ik had ook biljarten als hobby kunnen uitkiezen of een andere binnensport, maar ik moest zo nodig een racefiets kopen.
Ondertussen fietsen we wel gewoon door en via de Sanatoriumlaan kwamen we bij de Hellendoornseberg waar we tot ovemaat van ramp ook nog eens werden gehinderd door een 'transport exceptionel' die ons gedurende de hele klim naar de vekeerde kant van de weg stuurde. Nadat we boven gekomen waren moesten we noodgedwongen stoppen omdat Stefan H. niet meer kon remmen. Nu had Stefan de hele week al lopen miepen op de groepsapp over weigerende remmen, krakende zadelpennen, vierkante Oibiebio wielen en ander ongemak, dus echt verassend kwam zijn remprobleem niet. Gelukkig kon Ruud W. Stefan wel even voorthelpen maar later zou er toch even een onderdeel gehaald moeten worden om het euvel definitief te kunnen oplossen. Ondertussen mocht ik Ruud zijn fiets vasthouden...
Terwijl wij dus stonden te blauwbekken aan de kant van de weg, besloten de dames en enkele heren om via Haarle al vast terug te keren naar Zwolle zoals al bij de start was afgesproken.
Nadat Stefan weer verder kon gaf ik Ruud 'netjes' zijn fiets terug en konden ook wij verder richting de Holterberg.
Op de Toeristenweg werd de groep weer uit elkaar gerukt. De snelle manen knalden weg zonder weer om te zien terwijl de rest van de groep zich, in eigen tempo, over de fraai geaccidenteerde weg voortbewoog. Na de afdaling van de Diepe Hel volgde het altijd lastige lange stuk richting Holten. Ook hier gaf Harry nogmaals blijk over verdacht goede benen te beschikken en nam zelfs brutaal de kop....
Uiteindelijk bleek Harry die ochtend gewoon een bord Brinta te hebben gegeten en was van doping geen enkele sprake. tenzij Brinta op de lijst van verboden middelen staat natuurlijk
Nu was Café Jansen in Holten gelukkig niet ver meer, de koffie en apeltaart wachtte en vooral de warmte. Eenmaal binnen, waar de snelle mannen al hadden plaats genomen, ontdeed ik mij snel van de natte handschoenen, overschoenen, sokken en legde deze op de radiator en draaide deze op maximaal. Uiteindelijk scheelde dat toch iets op de terugweg.
De koffie zakte er goed in en de appeltaart, al was ie wat aan de kleine kant, ook, maar alleen al om de droogte en de warmte wilde ik nog wel een uurtje blijven zitten. Helaas ging dat niet door want we moesten uiteindelijk toch weer verder.
Nog voor we Holten weer goed en wel uit waren had Stefan zijn fietsenmaker gevonden en kon zijn remprobleem definitief worden opgelost, nu maar afwachten waar hij de volgende keer weer mee komt op de WhatSSOP app. Bij het maken van de routes zullen we in het vervolg, naast horeca gelegenheden, ook maar rekening gaan houden met de aanwezigheid van fietsenmakers.
Terwijl de regen langzaam maar zeker minder werd fietsten we onderlangs de Holterberg richting Haarle en vervolgens door naar Luttenberg. Hier pikten we nog even de plaatslijke bult mee waar ik toch nog kon laten zien dat er ook met mij niet te spotten valt als de weg omhoog loopt, met een ware krachtsexplosie reed ik hier iedereen uit het wiel.............
Na de Luttenberg ging het in rechte lijn weer terug richting Zwolle, waar we werden verwelkomd door nog maar eens een stevige bui. En als dan alles tegenzit zul je zien dat ook de spoorbomen voor je neus dichtgaan en je in de regen mag gaan staan wachten op de trein, niet één maar twee zelfs.
Kwamen we uiteindelijk toch nog weer doorweekt aan bij De Vrolijkheid.
Gelukkig zag Klaasje (van De Vrolijkheid) ons door de ruiten al aankomen en voor we de kans hadden te gaan zitten werden we al voorzien van een hersteldrankje en vervolgens overladen met schalen met noten en zelfs een groot bord met warme snacks viel ons ten deel. Al onze natte kleren werden door Klaasje uitgewassen en in de droger gegooid terwijl wij zaten te genieten van alle lekernij....
Nou ja, dat laatse is niet helemaal waar natuurlijk maar we droomden er wel even van. Alle hersteldrankjes en de hapjes hebben we uiteindelijk gewoon zelf besteld en ze smaakten goed na de gedane inspanning.
Tot zover dus de Blauwvingertocht van dit jaar, niets vergeten? Ja natuurlijk wel....
Het mag natuurlijk niet onvermeld blijven dat toerleider Hans M en Arnold van B. ons 110 km lang zijn voorgegaan over de natte Sallandse wegen en ons netjes uit de wind heben gehouden. Een ware prestatie onder de gegeven omstandigheden, al hadden zij, door op kop te fietsen, natuurlijk wel veel minder last van al dat opspattende water van een voorganger....dat dan weer wel !
 |
| Over de natte wegen (foto Jeanette Meijer) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten