Dag der Openingstochten

Is er verschil tussen de Ster van Zwolle, de Omloop het Nieuwsblad en de Openingstocht van TC Swolland?  Natuurlijk, in de Ster van Zwolle starten alleen goed getrainde amateurs en beloften die hun seizoen traditiegetrouw openen met deze klassieker onder de amateur wedstrijden terwijl de Omloop het Nieuwsblad het Europese wegseizoen bij de profs opent. Daarbij vergeleken is de Openingsrit van Swolland natuurlijk maar een ritje voor liefhebbers over en langs de Veluwe. Toch zijn er wel degelijk overeenkomsten; zo is er bij zowel de amateurs als de profs als bij ons liefhebbers een bepaalde spanning zichtbaar voor wat komen gaat; wat brengt het nieuwe wegseizoen, hoe voelen de benen en hoe staan de anderen er voor.
Gisteren was het de dag van deze drie grote seizoensopeners. Het vervolg van dit verslag gaat vooral over de Openingstocht van Swolland maar ik wil hier niet voorbij gaan aan de resultaten van de andere twee grote openingsritten; de Ster werd dit jaar gewonnen door Elmar Reinders uit Emmen na een mooie winderige koers, in Vlaanderen wist de Brit Ian Stannard in z'n uppie 3 QuickStep mannen op pure kracht te kloppen, al mogen er natuurlijk wel vraagtekens gezet worden bij het taktische vernuft van de 3 ploeggenoten van Ettix Quick Step (Tom Boonen, Niki Terpstra en Stijn Vandenberg).

Elmar Reinders wint Ster van Zwolle

Ian Stannard

Terug nu naar de Openingstocht van Swolland. Net als alle fietsliefhebbers was ook ik ietwat onrustig voor de start, alleen had dit in mijn geval een andere oorzaak dan de hierboven beschreven redenen. De avond ervoor was ik via de app geintimideerd door een niet nader bij naam te noemen Feijenoord hooligan uit het Swolland peloton, deze dreigementen waren het gevolg van een opmerking mijnerzijds over het gedrag van de Rotterdamse fans in de Kuip een dag eerder. In het kort kwam het er op neer dat ik tijdens de Openingstocht moest opletten voor de bermen.......
Beste lezers jullie zullen begrijpen dat je dan niet rustig slaapt, temeer daar ik mijn fiets er net weer een beetje fatsoenlijk uitziet en een gedwongen duikeling in de berm al mijn goede zorgen voor de trouwe Wilier in één klap weer teniet zou kunnen doen.
Zo werd ik zaterdagochtend dus wakker met een bepaalde angst in de benen wat er in resulteerde dat ik niet echt op gang kwam en zelfs moest besluiten om de start bij De Vrolijkheid aan mij voorbij te laten gaan en rechtstreeks naar de rode Hanze brug te fietsen.
Daar aangekomen had ik nog even tijd om op het hoogste punt boven de IJssel een foto te schieten van het naderende Swolland peloton onder leiding van Toon O. en Henny H.

Swolland peloton op weg naar Vierhouten

Nadat de meute was gepasseerd sprong ik 'lichtvoetig' op mijn fiets en zette snel de achtervolging in.
Eenmaal aangesloten zag ik een groot aantal, voor mij, nieuwe gezichten achterin het peloton. Ook zag ik onze veurzitter op een tandem, racefietsen met vaste spatborden en veel fietsers in niet Swolland kledij. Al snel besloot ik op zoek te aan naar de intimidant van de avond ervoor en ik vond hem ergens in de buik van het peloton, gelukkig bleek hij toch minder boosaardig dan gedacht en zij aan zij fietsten we het eerste gedeelte van de tocht verder (voor de vaste lezers van deze blog kan ik melden dat de persoon in kwestie ook iets heeft met Kramp Nou in Doornspijk, voor de rest wil ik zijn identiteit graag geheim houden).

Met een mannetje/vrouwtje of 30 fietsten we de bospaden van de Veluwe op, hier liep de snelheid soms wel wat ver terug maar een kniesoor die daar een punt van maakte, het was per slot van rekening ook pas de eerste officiele rit van het seizoen. Iets dieper in de bossen kwamen we even helemaal tot stilstand toen Henny H. besloot een sanitaire stop in te lassen, hij bleek de enige te zijn die de blaas moest legen. Henny lijdt duidelijk niet aan het plasangst (een kwaal waar veel mannen aan lijden als ze in een openbaar urinoir moeten plassen terwijl ze geflankeerd worden door andere mannen, vrouwen hebben hier minder last van omdat zij het sowieso nooit op een urinoir doen.....) onder het toeziend oog van 29 medefietser van wisselend geslacht deed Henny achteloos zijn ding.

Na dit korte oponthoud konden we verder rcihting Vierhouten waar de koffie wachtte, maar voor we daar aankwamen volgde er nog een lange stop als gevolg van een lekke band (lees twee lekke banden). Omdat het euvel helemaal achterin de groep plaats vond weet ik ook nu nog steeds niet wie de ongelukkige was, wel weet ik dat het verrekte lang duurde voor we verder konden. Zo lang dat de kou bij sommigen op de blaas sloeg met alle gevolgen van dien;

Wildplasser...

Pas na een dik kwartier konden we verder en via de Tongerense heide en de Gortelseweg (waar Hans K. de boel nog even wakker schudde met een splijtende demarage die door een aantal van ons werd beantwoord en waarbij de snelheid tot boven de 40 km/h opliep) bereiken we de koffiestop.
Binnen bij Hotel De Vossenberg is het heerlijk behagelijk en daar konden we de koude ledematen, opgelopen door het laatste oponthoud, weer op temperauur brengen met koffie, thee (dat krijg je met veel vrouwen in de groep) of warme chocolademelk, vanzelfsprekend ontbrak ook nu de appelpunt niet.
Zoals altijd was het goed toeven in de Vossenberg en het is altijd weer even omschakelen als er toch weer gefietst moet worden, weer de kou in....

Tijdens de koffiestop werd besloten om in twee groepen terug te gaan. De ene groep ging achter toerleider Toon binnendoor terug naar Zwolle terwijl de andere groep via Elburg en Kampen een extra lusje maakte. Vanaf hier gaat het verslag dan ook verder over de groep van de extra lus omdat ik hier deel uit van maakte.
Ongeveer 12 fietsers (waaronder 1 Swollady) trokken dus via de extra lus terug naar Zwolle. Met Ruud W. en Willem van D. op kop ging het eerst, via het Zandenbos, richting Nunspeet en vervolgens met de wind achter naar Elburg. Onderweg kreeg ik nog wat geschiedenis les over het oude Doornspijk (deze plaats bleek eerst aan de rand van de zuiderzee gelegen te hebben en werd, nadat het was verzwolgen door de zee, verderop op een hoger punt opnieuw opgebouwd. Dat laatste hadden de Doornspijkers natuurlijk al gelijk moeten doen.....).
Tussen Nunspeet en Kampen hadden we de harde wind lekker in de rug waardoor we lekker opschoten en in no time waren we dan ook in Kampen. Daar was het echter gelijk afgelopen met het feest want op de oostelijke IJsseldijk richting Zwolle liet de wind zich niet langer van zijn voordelige kant zien.
Inmiddels was Willem van D. al afgehaakt op weg naar zijn woonplaats IJsselmuiden nadat hij was bedankt voor zijn kopwerk.
Op de slingerende IJsseldijk was het een strijd tegen de harde wind en op het smalle fietspad was het sosm zorg om op het beton te blijven. Halverwege moesten de voorste mannen tot rust worden gemaand omdat er een serieus gat was gevallen tussen het voorste en achterste gedeelte van de groep.
Gelukkig bereikten we toch als één groep de eerste huizen van Westenholte waar de meesten koers zetten richting Stadshagen en een viertal doorging richting zuid.
Uiteindelijk kwam ik, samen met buurman Henk G., toch wel moe weer bij huis met 95 kilometer op de teller.
Het was een echte Openingrit, met een koude start, veel wind, een zeer behoorlijke deelname (ook van de Swolladies) en veel gezelligheid. Eigenlijk vedient ook deze tocht een meer heroische naam, misschien is 'Omloop Het Clubblad' een optie........
Toerleider en voorrijders wederom bedankt voor een mooie fietsdag!

Ergens in de verte heeft iemand een lekke band...