Sluitingsrit 2014

Ria heeft ze allemaal al netjes klaargezet, de lege koffiekopjes geflankeerd door zo'n heerlijke Jan Hagel (het enige koekje waar je me 's nachts voor wakker mag maken), allemaal in afwachting van de deelnemers aan de Swolland Sluitingsrit 2014.

Omdat ik redelijk op tijd bij De Vrolijkheid aankom vraag ik mij af of ik  de eerste ben, maar bij het betreden van terras zie ik dat er al één racekarretje staat geparkeerd, de Koga van Harry T. Die is mooi op tijd. Naar eigen zeggen had Harry die nacht bij Ria overnacht en had nog maar net het ontbijt achter de kiezen...
Harry zit lekker onderuit gezakt aan de stamtafel terwijl aan het tafeltje ernaast een man de krant zit te lezen (nou ja krant...de Telegraaf). Ik ben dus niet de eerste maar zal ook zeker niet de laatste zijn, door de verwachte goede weersomstandigheden stroomt het café al snel vol met tientallen fietsers en fietssters. Het voorbereidende werk van Ria is dus niet voor niks!
Middels een ruwe schatting kom ik aan ongeveer 40 deelnemers, een mooi aantal zo laat in het seizoen.
Tegen 9 uur word de ruimte opgeschrikt door het geluid van de cafébel, die word geluid door Henk H. Normaal gesproken zou Ria nu een financiële klapper van jewelste gemaakt hebben (een rondje voor 40 personen loopt toch al gauw richting de 100 eurootjes) maar Henk negeert de betekenis van het luiden der bel en spreekt alleen tot het volk....we gaan op pad. Normaal gesproken hoort de toerleider dat te doen (Arnold van B.) maar Arnold heeft geen zin tot spreken.
Zo gaan we op pad in twee groepen, de 25 en 28 km/h groep, waarbij de laatste duidelijk de grootste is met ca. 30 mannen en vrouwen.

De route van de Sluitingsrit lijkt, op een aantal stukken na, wel wat op die van de Blauwvingertocht die in het voorjaar wordt gefietst en voert ons langs en over de Vecht, via Vilsteren, de Lemelerberg, langs de Regge naar de koffie in Hellendoorn en vervolgens langs en over de Holterberg, via de Luttenberg en de Oude Twentseweg weer naar Zwolle.
In de grote groep van de 28 km/h fietst één vreemde eend, tussen alle racefietsen rijd Wim H. op z'n MTB fiets mee. Op z'n racefiets kost het Wim te weinig moeite om ons bij te benen en daarom koos hij voor de mountainbike zodat hij hier en daar een zandpad of bermpje mee kon pikken.
Ondanks dat de zon ons nog een beetje in de steek laat in het begin en er ook best wel wat wind staat vanaf de zijkant is het lekker fietsen. Voorrijders Arnold en Hennie H.(volgens mij heeft die dit jaar al de hele aarde rond voorgereden...) houden het tempo lekker rond de 28 tot 30 km/h en alleen na de bochten moet de langgerekte groep even flink bij trappen, wat na de stuw bij Vilsteren even voor wat gaten in het peloton zorgt.
Op het licht stijgende fietspad evenwijdig aan de Lemelerberg wordt ons ritme even gebroken door de eerste lekke band van de dag, nota bene onze stoere voorrijder Arnold is het slachtoffer. Het was voor Arnold al weer zo'n anderhalf jaar geleden dat ie en lekke band had gehad, dus het mocht ook wel weer eens een keer...
Het wisselen van het getroffen binnenbandje duurt echter wel een beetje lang want in het vervangende exemplaar wil de lucht maar niet gevangen blijven. Het blijkt namelijk dat de reservebandjes van Arnold al zo lang in z'n zadeltasje hebben gezeten dat ze al de geest hebben gegeven nog voor ze ooit een kilometer hebben mee gerold over 's herenswegen (ik bedenk me nu dat ik dan ook wel eens in mijn eigen zadeltasje mag kijken...)

LEK

Sommigen duurt het allemaal net wat te lang en gaan al vast op weg naar de eerste col van de dag...
Ikzelf besluit ook om maar vast die kant op te gaan zodat ik boven op de top van de Lemelerberg een sfeerimpressie kan maken van de zwoegende mannen en vrouwen die zich een weg naar boven banen nadat het bandje van Arnold eindelijk is gewisseld.

Zie hier het sfeervolle resultaat:
(voor audio luidsprekertje aanklikken)

Na deze eerste klimmeters van de dag hergroeperen we ons weer in Lemele en trekken verder door het fraaie gebied langs de Regge in de richting van Hellendoorn, waar bij Café Restaurant De Tonne de koffie voor ons klaar staat. Net als bij Ria in de Vrolijkheid staan ook hier de kopjes klaar, zij het zonder Jan Hagel maar dat gemis word gecompenseerd door de traditionele appelpunt met slagroom...ook niet verkeerd natuurlijk.
Net voordat we Hellendoorn binnenreden zagen we overigens hoe de 25 km/h groep van rechts kwam en net voor ons de Tonne bereikte. En zo bleek die lekke band van Arnold dus gewoon een stukje tijdsplanning van de eerste orde......waarvan akte.

De koffie kan nog zo lekker zijn en de appelpunten nog zo groot, eens moeten we toch weer verder en dat doen we dan ook na een klein halfuurtje. Bij het vertrek lijkt het even of de animo voor de 25 groep ineens is toegenomen maar als we weer op pad zijn blijkt iedereen toch weer in de juiste groep te zitten.
De eerste kilometers gaan voor de 28 groep echter wat moeizaam omdat ditmaal Willem van D. wordt getroffen dor een leeg bandje. Een gedeelte van de groep is dan al de bocht om en het duurt even voordat we doorhebben wat er aan de hand is. Tijdens het wachten zien we nog hoe een klein jongetje op z'n ATB fietsje wordt aangereden door een auto, gelukkig valt hij precies op z'n rugzak en na de eerste schrik fiets het kereltje ons even later alweer monter voorbij.
Als Willem van D. ook weer op de 'been' is kunnen we eindelijk op weg naar de Holterberg. Bij de stoplichten op de kruising met de N35 verlaten twee mannen onze groep en gaan rechtstreeks huiswaarts. Als reden voor deze actie worden bezigheden thuis genoemd, maar wij weten wel beter....de angst voor de Holterberg is bij sommigen wel erg groot. Om de privacy van de personen in kwestie te waarborgen heb ik de namen enigszins aangepast; het gaat om Harry W. en Ruud B.
Wij fietsen verder en via een lang, soms wat hobbelige fietspad, bereiken we de toeristenweg over de Holterberg aan de kant van Holten. Vanaf hier tot aan Nijverdal is het vrij rijden en dit betekend knallen vanaf het begin. Net voor de afzink naar de Diepe Hel razen de mannen met de klimbenen mij voorbij maar ik kan aanklampen en bereik met een hartslag van 177 (ben net 55 geworden, dus dat kan er mee door) die lastige klim van 10%, daar waar de benen altijd zo lekker leeglopen en er voor zorgt dat de laatste kilometers richting het bezoekerscentrum altijd aanploeteren is. Gelukkig weet ik met behulp van Henk M en Hennie H. toch redelijk vlot door deze pittige kilometers heen te komen.
We wachten ter plaatse op de rest van groep, met voorrijder Arnold nu als bezemfietser er achteraan, en na dat ook zij op adem zijn gekomen gaan we verder, op weg naar de laatste klim van de dag.

Inmiddels is het zonnetje er ook lekker bijgekomen en ontdaan van armstukken pik ik nog even wat kleur op de armen mee, de winter is nog lang dus elke zonnestraal is er één...
Voor dat we de Luttenberg bereiken zien we flinke rookwolken aan de einder, het bleek achteraf te gaan om een flinke schuurbrand in Lemelerveld ( artikel Salland 112 ).
Over de vreselijke klinkertjes van de Hellendoornseweg naderen we de afslag naar de Luttenberg en deze 'bult' gaan we vlotjes over om onderaan linksaf te slaan, door Luttenberg heen richting de Oude Twentse weg die ons vervolgens tot aan het Overijssels kanaal brengt.
Gedurende de laatste 25 kilometer moet het tempo zo nu en dan even wat getemperd worden omdat bij een aantal het beste er af is, maar dat is geen enkel probleem en onder het motto 'samen uit, samen thuis' fietsen we door.
Bij Wijthmen besluit ik de kortste weg naar Zwolle zuid te nemen en laat voor dit keer de hersteldrankjes bij Ria voor wat het is, het kan immers niet altijd feest zijn (hoewel ik die zelfde avond mijn eigen verjaardagsfeestje heb te vieren, 16 oktober....).

Al met al een waardige sluitingsrit onder voortreffelijke weersomstandigheden en met een mooi aantal deelnemers waaronder ook een groot aantal dames......'Swolland is still alive'