Leg 'm daar maar neer............

Mergel Heuvelland 2 daagse 2013

20 en 21 september 2013, het weekend van de Mergel Heuvelland 2 daagse in Zuid-Limburg. Natuurlijk was ik er, samen met de vrouwen en mannen van Swolland, ook bij. 2 dagen fietsen over de heuvels van Zuid Limburg en de Belgische Ardennen.
Vorig jaar werden we in het MH2D weekend verwent met uitzonderlijk fraai en warm najaars- weer, dat was nu niet het geval maar droog was het gelukkig wel en al was het 's morgens wel erg frisjes ook de temperatuur was met een graad of 18 prima om bij te fietsen.
Na het Luxemburg weekend en mijn solotocht naar Rome was dit het 3e grote evenement waar ik dit jaar naar toegeleefd had. Hier wilde ik mij revancheren voor het 'missen' van de Gulpenerberg vorig jaar.
19 Swollanders hadden zich dit jaar al vroegtijdig ingeschreven voor het jaarlijkse evenement waarvoor Swolland, net als altijd, hotel Piethaan in Lemiers had gereserveerd. Eigenlijk hadden zich 20 mensen aangemeld, maar Henk van G. moest vanwege bijzonder droeve privéomstandigheden verstek laten gaan.

Samen met Jan S. (mijn vaste slapie) vertrek ik op vrijdagochtend richting Lemiers waar we na een probleemloze autorit om een uur of half twee aankomen. Een stuk of zes deelnemers staan dan al in de startblokken om te vertrekken voor een korte vrijdagmiddagrit.

Hans M. en Gerrit L. zijn 'haantje de voorste' 

Als zij zijn vertrokken checken Jan en ik in, waarna we middels een korte wandeling nog even de omgeving vertrekken. Dat we daarbij toevallig in een bij de vaste MH2D gangers welbekend café terecht komen berust op louter toeval. In het gezellige etablissement zitten overigens alleen maar dames op redelijk hoge leeftijd aan de toog en na 2 Gulpener biertjes vertrekken we dan ook maar weer richting Hotel Piethaan.
Nadat iedereen weer terug is van de rit en nog meer deelnemers zijn gearriveerd drinken we gezamenlijk nog een biertje waarna we ons opmaken voor het diner. Een groot gedeelte vertrekt hiervoor naar Vaals terwijl een ander groepje lekker 'thuis' blijft en de kok van Piethaan aan het werk zet, ik hoor bij de laatste groep.
Die avond, als ook de laatste deelnemers zijn gearriveerd, drinken we nog wat en bereiden we ons mentaal voor op de dag van morgen als de heuvels moeten worden bedwongen.

Boem is ho.......

Zaterdagochtend; 7.45 uur. Aan de ontbijttafel wordt ontspannen toegeleefd naar de inspanning van de dag.Er wordt behoorlijk gebunkerd en de sfeer is goed. Als iedereen de buik vol heeft kunnen we ons klaar maken voor vertrek. Hier en daar wordt nog even getwijfeld over de juiste kleding, want fris is het nog wel op deze vroege zaterdag in de Limburgse heuvels. Sommigen kiezen voor arm-en beenwarmers, anderen voor een jackie en weer een ander voor een shirt met lange mouw.In één groep vertrekken we richting de start in St. Geertruid, ongeveer 20 km van het hotel. De 3 mtb'ers vertrekken later per auto naar de start.In de tent bij de start is het een drukte van belang en we moeten aanschuiven in de lange rijen voor de inschrijftafels, Arnold van B. is de slimste van ons allemaal; hij gaat in allerkortste rij staan (ondanks dat zijn deelnamenummer niet correspondeert met de nummers boven de tafel) wacht tot hij aan de beurt is, hoort vervolgens dat hij in de rij ernaast moet zijn en schuift vervolgens zijwaarts naar de juiste tafel om daar als eerste Swollander zijn stuurbordje te bemachtigen en wij allemaal maar denken dat Arnold...............Als we allemaal zijn voorzien vertrekken we in twee groepen voor de 120 km toertocht. Ik vertrek samen met Jan S., Hennie H., Paul W. en Jannes M. 

Al snel na vertrek volgt de beklimming van de Loorberg, een lastige als de spieren nog koud zijn maar we komen allen zonder noemenswaardige problemen boven waarna een wat langer stuk zonder noemenswaardige klimmen volgt. Na een rondje komen we weer terecht in de buurt van de start en als we door Banholt heen zijn en Paul op een gegeven moment probeert te schakelen, horen we erg vreemde geluiden.
Als Paul op onderzoek uitgaat blijkt dat alle bouten van zijn kleine tandwiel zijn verdwenen en het blad los rond de trapas draait, dat schakelt verdomde lastig. Paul uit met zichtbaar ongenoegen zijn frustratie richting de rijwielhersteller die niet lang daarvoor zijn fiets onder handen heeft gehad. Met nog een aantal stevige klimmetjes in het verschiet is fietsen zonder kleine blad geen optie en dus gaan we op zoek naar een fietsenmaker in de buurt.
Al met levert de reparatie ons een oponthoud van ongeveer een half uur op en Paul een schadepost van 20 euro, te verhalen op de in gebreke gebleven fietsenboer in Zwolle.

Waar zijn m'n boutjes nou???

Nadat we weer zijn opgestapt gaat de route verder, langs de Maas in de richting van Luik. Over de vel kinderkopjes stuiteren we op weg naar de eerste controlepost. Gelukkig blijven Paul z'n boutjes nu wel zitten...
Inmiddels hebben we behoorlijk zin in koffie gekregen en we hopen dit bij de controlepost te kunnen sccoren, helaas is het daar echter zo druk dat we maar besluiten om zonder koffie of soep verder te gaan en ergens anders maar een stop te maken.
Gelijk nadat we weer zijn weggefietst krijgen we te maken met een behoorlijke klim, Hennie probeert deze nog links te laten liggen door de GPS route te willen volgen maar de oranje pijlen sturen ons toch echt 10% omhoog.
Na nog aantal klimmetjes en het stuiteren over de slechte Belgische wegen blijkt dat er maar weinig mogelijkheden voor een lekker kopje koffie zijn en dus fietsen we maar door en door. Ongemerkt is de middag echter al een eind gevorderd en hebben we nog een groot aantal kilometers te gaan. Hennie probeert met behulp van zijn GPS om hier en daar nog een kilometertje te winnen  en na een kort overleg gaan we weer verder tot we in Bolland aankomen en we na een korte afdaling op de hoofdstraat rechtsaf moeten en weer moeten klimmen. Ik kijk nog even op m'n GPS en.............voor ik het goed en wel door heb lig ik na een salto mortale op het Belgische asfalt en hap naar adem.
Net na de bocht stond een klein rood wagentje die ik niet gezien had......hij mij wel, leg hem daar maar neer moet het wagentje gedacht hebben.
Naar adem happend voel ik een stekende pijn in m'n pols en ribbenkast en het dringt langzaam tot me door dat ik serieus gevallen ben.
Na een klein kwartiertje, nadat inmiddels ook de andere groep is langsgekomen, gaat het weer een beetje, Van doorfietsen kan echter geen sprake zijn en teleurgesteld en ontmoedigd rest niets anders dan een belletje naar de organisatie om opgehaald te worden. Terwijl de rest doorfietst richting hotel wacht ik nog een halfuurtje op het busje van de organisatie. Tijdens het wachten wordt ik nog even verblijd met het gezelschap van ietwat vadsige jongeman die het zichtbaar moeilijk heeft met de te leveren inspanning.
Terwijl hij een filter sigaret opsteekt vertelt hij dat hij een weddenschap heeft met collega's, daarom nu ongetraind de 120 km fietst en het onvoorstelbaar zwaar heeft. Dat laatste hoeft hij er eigenlijk niet bij te zeggen...... Na nog een laatste trek aan zijn peuk stapt hij weer op. Ik kijk hem na en bedenk dat hij in ieder geval in de gelegenheid is om de tocht uit te fietsen.

Als het busje is gearriveerd blijken er meer slachtoffers te zijn; twee heren met pech, een dame met heup problemen en een jongedame die ziek is geworden en lijkbleek ziet. Gezamenlijk worden we afgezet bij de startlocatie waar het een drukke en gezellige boel is. Ik ga nog even langs de MOS waar ik hoor dat er naar alle waarschijnlijkheid niets gebroken is maar de pijn nog wel een tijdje zal duren, lekker dan.
Na een uurtje rondhangen in de tent ben ik blij als Hennie en Gerrit mij ophalen en meenemen naar het hotel, waar ik nog even kan douchen voor het avondeten.
Voor mij is dan de MH2D eigenlijk al voorbij ook al volgt er (ondanks alles) nog wel een gezellige avond. De tweede dag kan ik niet anders doen dan de overige fietsers uitzwaaien voor de tweede dag en zelf nog een paar uurtjes op bed gaan liggen.......

Zondagochtend, de club vertrekt, ik blijf achter.....

Later die dag wordt ik door Hans M in mijn eigen auto bij huis afgezet en als Hans op z'n fietsie weer vertrekt blijf ik achter met een onvoldaan gevoel over een weekend wat niet bracht wat ik er van gehoopt had, ondanks de goede organisatie.

Na een bezoek aan de huisarts op maandagochtend kan ik uiteindelijk de schade opmaken; 2 gekneusde ribben en een scheurtje in het kapsel van m'n polsgewricht. 2 weken niet fietsen, wat helaas betekend dat ik ook de altijd zo fraaie Weerribbentocht aan mij voorbij moet laten gaan............Jammer met een hoofdletter J